Istnienie konferencji takich jak Falsy Values skłania nas coraz bardziej do zagłębienia się w szczegóły możliwości oferowanych przez język JavaScript. Pomysły na rozwój tego języka, takie jak m. in. nowości standardu ECMAScript 6, biblioteka Node.js i Fabric.js, czy też zupełnie inne spojrzenie na tą technologię - gdzie dumnie wypina pierś projekt CASSIS, to tylko niektóre, które można wymienić jednym tchem. Zapraszam do zapoznania się z kolejną listą ciekawych materiałów związanych z językiem JavaScript.

Dzisiejszy wpis po raz kolejny [poprzednio pisałem o flagach bitowych] zabiera nas w świat manipulacji niskopoziomowymi danymi, odzierając nieco PHP z jego wygodnej, wysokopoziomowej abstrakcji. Skupimy się w nim na wewnętrznym sposobie reprezentacji liczb i odczytywaniu informacji o wartościach ich kolejnych bajtów.

Programiści, którzy “zasmakowali” pracy w językach wysokiego poziomu, takich jak m. in. PHP, bardzo często zapominają o możliwości wykorzystania bardzo niskich mechanizmów do osiągnięcia większej elastyczności kodu. Z reguły wykorzystujemy w kodzie różne wzorce projektowe i inne ułatwienia wprowadzone wraz z paradygmatem obiektowym programowania i myślimy za pomocą dużych komponentów, zamiast skorzystać z tego, co istnieje i ma się dobrze od co najmniej kilkunastu lat. Niniejszy wpis będzie poświęcony jednej z takich właśnie możliwości - wykorzystaniu flag bitowych. Zapraszam do lektury.

PHP jest językiem programowania, w którym znajduje się wciąż sporo magii, niezależnie od tego, jak czysty kod chcielibyśmy pisać. Czasem jest to magia wprowadzona przez samych twórców interpretera, czasem jednak jej źródło wypływa z innego niż zwykle wykorzystania prostych mechanizmów języka. W dzisiejszym wpisie chciałbym wyjaśnić działanie jednego z przypadków, z jakim styka się praktycznie każdy początkujący programista PHP, a każdy zaawansowany na pewno kilka razy widział jego wykorzystanie w “profesjonalnie” napisanej aplikacji internetowej.

Samodzielna nauka jest w wielu przypadkach bardzo ciekawym doświadczeniem, z co najmniej dwóch powodów:

• satysfakcja z udanej eksploracji nieznanych dotąd zasobów wiedzy.
• możliwość samodzielnego wyboru tempa i zakresu informacji opracowywanych podczas jednej "lekcji".

Ma jednak jedną podstawową wadę - nikt poza uczniem nie weryfikuje poprawności przetwarzanych danych, a także ich zrozumienia. Dlatego czasem, pomimo tego, że nierzadko w wielu sprawach potencjalny uczeń ma rację, to i tak trzeba go "wyprostować", wskazać inny, bardziej poprawny, sposób myślenia. Do czego zmierzam? Jak zwykle, chcąc podzielić się z innymi nieco wiedzą, do jednego z moich doświadczeń z przeszłości.