System Windows na pewno nie jest systemem, o którym można pisać wiele w kontekście przydatności dla programisty. Zarówno konsola systemowa, jak też ogólna budowa systemu niespecjalnie sprzyjają konfiguracji zaawansowanych rozwiązań i środowisk programistycznych. Ostatnio poznałem jednak jedną funkcję Windowsa, która może nie jest specjalnie ambitna, ale bardzo ułatwia życie, co postaram się przedstawić w niniejszym wpisie.

Od prawie dwóch lat jestem szczęśliwym posiadaczem i użytkownikiem jednego z modeli dysku zewnętrznego WD My Book. Jak każdy do tej pory posiadany przeze mnie dysk tej firmy działa bezbłędnie, także jestem w pełni zadowolony z zakupu. Czasem jednak występuje problem z systemem operacyjnym, a konkretnie ze sposobem montowania partycji dysku przy niektórych uruchomieniach.

Każdy, kto kiedykolwiek zetknął się z Linuksem, czy też innymi “Uniksopodobnymi” systemami operacyjnymi na pewno zauważył, że przeniesienie przyzwyczajeń i sposobu myślenia z Windowsa nie jest proste. Sam zmagam się teraz z tym problemem, ponieważ na nowym komputerze, który mam zamiar nabyć w [mam nadzieję] niedalekiej przyszłości, chciałbym po raz kolejny [chyba już trzeci] dać szansę Debianowi na zajęcie pozycji głównego OSa - zwykle po pewnym czasie wracałem do niedających się wyrzucić “wspomnień” okienek, z których, w wersji XP, aktualnie korzystam. “Dysk” C: zamiast /dev/hda0, Panel Sterowania zamiast ustawień w /etc, klikanie myszą zamiast wpisywania poleceń oraz wiele innych “spraw życia codziennego” skutecznie uniemożliwiało mi “przezwyczajenie” się do otwartych rozwiązań. Tym bardziej, że uczelnia przez program MSDNAA daje darmową licencję na produkty Microsoftu… W każdym razie w życiu każdego człowieka, a szczególnie takiego związanego z nowymi technologiami [wszystko się zmienia w bardzo szybkim tempie], w pewnym momencie przychodzi czas na rewolucję, a przynajmniej przygotowanie do niej. Takim właśnie przygotowaniem była instalacja i konfiguracja “prawie natywnego” środowiska Linuksowego… pod Windowsem.