Myślałem trochę nad całą serią wpisów w tej kategorii i zauważyłem, że bardzo mało (właściwie wcale nie ma) jest wpisów o bazach danych. Na blogu znajduje się już wiele tekstów z linkami o PHP, JavaScripcie i innych językach programowania, a bardzo mało o samych technologiach / narzędziach, które przy okazji wykorzystujemy. Aby to zmienić, dzisiejszy Linkdump jest poświęcony bazie danych MySQL, jako najpopularniejszej i wciąż ambitnie rozwijanej, pomimo przejęcia Suna przez Oracle.

Oprogramowanie komputera zawiera w sobie wiele pułapek, o których trzeba wiedzieć, żeby w nie nie wpaść. Szczęśliwym trafem jeszcze nie miałem okazji cierpieć przez opisywany dzisiaj problem - przeczytałem o nim podczas poszukiwania informacji na temat innego, który już opisałem na niniejszym blogu. Serwer SQL, a dokładnie MySQL, to jedno z najpopularniejszych rozwiązań tej klasy, a co za tym idzie pewnego rodzaju standard. W dzisiejszym wpisie chciałbym pokazać jeden z problemów, na jaki możemy się natknąć podczas pracy z bazą danych opartą właśnie o niego.

Od kiedy programiści stron internetowych [i nie tylko] dostali w swoje ręce pierwsze biblioteki wspomagające technikę ORM - mapowania obiektowo-relacyjnego, stało się jasne, że w bardzo wielu przypadkach oszczędzą nam one samodzielnego pisania zapytań SQL i związanych z tym problemów i błędów. Za bardzo przyjemną abstrakcją tychże bibliotek kryje się jednak jeden problem - ze względu na fakt, iż próbuje ona zastąpić nam całkowicie leżącą niżej warstwę bazy danych, bardzo często nie mamy możliwości skorzystania z natywnych funkcji SQLa. W niniejszym wpisie pokażę, jak sobie z tym poradzić wykorzystując bibliotekę ORM Doctrine.